Het aanstaande vaderschap van mijn zwager houdt me al dagen bezig. Het roept heftige emotie bij me op (“Waarom is het leven zo oneerlijk???”) maar het maakt ook ineens iets pijnlijk duidelijk…
Zwanger worden hoort op eenvoudige wijze te gaan. Misschien niet zo makkelijk als bij mijn zwager, en soms heb je een helpende hand nodig, maar zó veel moeite als wat wij er voor doen… Is dat het nog wel waard? Ik ben intussen enorm ver van mezelf verwijderd, ben moe en somber, en heb pijn in m’n lijf van de spanning. Het verhaal van mijn zwager is het ene uiterste, maar wat wij doen is het andere uiterste. En dat wordt me ineens ontzettend duidelijk.
Prompt neem ik een besluit. Het is genoeg.
IVF-meisje 
Hey, begrijp ik goed dat je definitief een punt achter het vruchtbaarheidstraject zet? Moeilijk en dapper besluit. Alle respect daarvoor en sterkte ermee.
Je blijft er ook bij geen adoptie of pleegouderschap te willen? Het is een langer traject dan ik gedacht had gezien hoe lang onze mede cursisten al wachten, maar wel kansrijk.
Hej Jaap, Dank!! En wij zijn intussen al vergevorderd met adoptie. Dit bericht is al een paar maanden oud, maar ik durfde het al die tijd niet goed te publiceren. Dan is het nog definitiever of zo…
Herkenbaar, zeker op dit moment. Je hebt het besluit al wat eerder gemaakt, maar nu geplaatst en toevallig maakten wij vorige week hetzelfde besluit. Dit na een succesvolle zoveelste poging, mijn o zo gewenste zwangerschap en toch weer een miskraam. Ik kan het niet meer, die achtbaan vol emoties, de jarenlange behandelingen en alles wat daarbij komt kijken. Wil mezelf en onze zorgeloze relatie terug. Weer andere dingen dan altijd en eeuwig de hoop, vrees en het intense verdriet. En het gekke is; dit punt waar we nu beland zijn, was mijn grote angst maar ik voel opluchting.
We hebben in ieder geval alles gegeven.
Succes met de adoptie, ik wens jullie het beste toe.
Sjonge dat is nogal een besluit…heel begrijpelijk, heel moeilijk, heel dapper…Ik kan me het allemaal zo goed voorstellen…Wij staan aan het begin van het IVF traject…heb het nog even uitgesteld omdat ik er mentaal en fysiek nog even niet aan toe ben. Hebben alles al in huis…koelkast ligt vol hormooninjecties…en dan denk ik Jemig, waarom kan het bij een ander zo vlot en bij ons niet? Adoptie is voor ons geen optie meer, daarvoor zijn we te oud…ik hoop dat het jij door alle procedures heen komt en je straks een lief kindje in je armen kunt sluiten. Heel veel sterkte en succes, en liefs.
Dank Jet, en jullie heel veel succes met het traject. Gelukkig loopt het niet bij iedereen zo af als bij ons.
X
Moedig besluit! En heel veel succes met jullie adoptieprocedure! Voor welk land staan jullie op de wachtlijst? Liefs, Marli